Je gaat het pas zien als je het door hebt...

Over hoe je je eigen patronen herhaalt, totdat je ze (noodgedwongen) leert kennen

Een coachee kwam bij me met het verlangen naar meer focus in haar werk. Aan de ene kant wist ze wat ze wilde, maar veel energie ging verloren aan andere dingen. De vraag waarmee we aan de slag gingen was: Wat belemmert mij om te focussen op dat wat ik het liefste wil doen in mijn werk?

Een bron van onrust was haar betrokkenheid bij haar eigen directie als interne organisatieadviseur. Een opstelling met vloerankers liet zien dat de coachee zichzelf dichtbij haar directie plaatste, voor de  afdelingshoofden waar de directieleden leiding aan gaven. Ze stapte in de opstelling en stond met de directieleden vlak achter haar, en met de blik richting de afdelingen onder hen.

Het was een onrustige plek voor de coachee. Ze was bezig met de directieleden, die ze ‘in haar nek’ voelde, voor wie ze zaken op wilde lossen door goed te adviseren. En ze was druk bezig met de hoofden van  de afdelingen, waar ze zich letterlijk boven voelde staan, maar waar ze ook een grote loyaliteit naar voelde om te geven, te helpen. De plek bleef onrustig. Het kostte vooral energie om zich voortdurend te verhouden tot de partijen om zich heen. Stond ze nu naast of onder de directieleden? Stond ze nu boven, naast of in haar eigen afdeling? Nergens klopte het echt. Ze vertelde dat zij een paar jaar geleden ook feitelijk op gelijk niveau was ingeschaald als de afdelingshoofden vanwege haar verdiensten.

Ik vroeg: “Ken je deze plek ergens van?”

De coachee viel stil en vertelde dat zij als jongere zus van een broer met een beperking, altijd terecht kwam op de plek boven haar broer. Maar dat dat nooit goed voelde, haar broer was immers de oudste, en niet zij. Een onmogelijke plek. Daarnaast wilde ze haar ouders ontzien, en vooral niet tot last zijn. Die hadden het immers al zwaar genoeg.

Het werd duidelijk dat coachee op haar ‘magische plek’ terecht was gekomen in de organisatie:

Quote Johan Cruijff

De magische plek

Dit is de plek die je kent vanuit je gezin van herkomst. Het hierbij behorende gedrag heb je sterk ontwikkeld en zet je gemakkelijk in. Zo blijf je loyaal aan je gezin van herkomst en blijf je je rol overal herhalen. Het team of de opdrachtgever ziet jouw kwaliteiten en probeert deze (onbewust) te gebruiken om (een deel van) de eigen verantwoordelijkheden uit te besteden aan jou.

Ik vroeg de coachee het vloeranker voor haarzelf een plek te geven die beter zou voelen. Het vloeranker kwam buiten de opstelling te liggen, op een zijlijn positie, vrij om te beschouwen, te adviseren en te interveniëren, en vrij om naar buiten te kijken en naar buiten te bewegen. Dit voelde onwennig, maar goed!

Dienende plek

De magische plek is niet altijd de meest ‘dienende plek’ voor de organisatie én voor jou. Vaak voel je dat ook ergens wel aan. Je bent bijvoorbeeld gewend om voor iedereen hard te werken en mensen zoveel mogelijk te ontzien, waardoor iets wat bij de opdrachtgever en het organisatiesysteem hoort, op jouw bordje komt te liggen. Zo verlies je kracht en energie, net als de organisatie. Doordat jij voorop gaat in het doorbreken van je eigen patroon, gaat het beter met je energiebalans, en daag je je werkomgeving uit om ook gemakkelijker hun patronen te doorbreken.

Na deze coaching sessie heeft de coachee bij haar directielid en haar afdelingshoofd  aangegeven dat de huidige plek niet goed past, zonder direct een oplossing te weten. Een grote verandering, want om de directie niet teveel tot last te zijn, had ze voorheen de oplossingen meestal ook paraat. Een fase van samen onderzoeken naar wat past is gestart.

“Het is wennen en tegelijk voelt het vrij en los! En het wordt me steeds helderder: Door me zo uit te spreken en de verantwoordelijkheid voor de dynamiek te delen, kan ik er ook beter voor anderen zijn.”

Herken jij je in dit verhaal? Zit jij ook op een plek die je onrust geeft, en wil je zelf ervaren hoe je rust brengt op je plek? Neem dan contact met me op of check dit coachaanbod: Lekker op je plek.